Ο Σείριος είναι το ζωοποιό Άστρο της γης. Είναι το Άστρο που έχει την απόλυτη ευθύνη για την πορεία της ζωής στον πλανήτη μας. Ο Ιεροφάντης των Ελληνικών μυστηρίων ήταν γνώστης της δραστηριότητας των Αρείων κατοίκων του αστερισμού του Σειρίου….
Αυτοί έφεραν την ζωή… στην Γαία.
Ο Σείριος είναι το Άστρο εκείνο για το οποίο γίνεται λόγος σε ολόκληρο τον κόσμο από τους πιο γνωστούς αρχαίους λαούς μέχρι τις άγριες φυλές των ανθρώπων που ζουν στις αφρικανικές ζούγκλες, τα Ιμαλάια και τις Άνδεις.
Το Άστρο του Σειρίου, σύμφωνα με την αρχαία Ελληνική παράδοση, ήταν το Άστρο της δημιουργίας της ζωής στην Γη και το τιμούσαν σε όλη την Ελλάδα με ιερά αφιερωμένα στον Κύνα και τον Κυναίο Δια. Και αυτό διότι ο Σείριος ανήκει στον αστερισμό του Κυνός. Μα τον Κύνα έλεγε ο Σωκράτης όταν ορκιζόταν, και κάποιοι άσχετοι βέβηλοι λένε ότι ορκιζόταν σε σκύλο…
Υπάρχουν πολλές περιοχές της Ελλάδος στις οποίες καταλήγουν ενεργειακοί δίαυλοι «αναλίσκοντος πυρός Σειρίου» που μεταφέρουν ζωογόνο ενέργεια υψηλής εντάσεως στις οποίες περιοχές αναπτύχθηκαν απαράμιλλες φιλοσοφικές θεωρίες και αρχιτεκτονικά θαύματα. Ο Σείριος απέχει από την Γη 8,8 έτη φωτός.
Συγκριτικά με τον ήλιο μας Απόλλων, (δεν είναι ανώνυμο το αστέρι μας) έχει ακτίνα 1,5 φορά μεγαλύτερη, η μάζα του είναι 2,5 φορές μεγαλύτερη και είναι 35,5 φορές φωτεινότερος από αυτόν. Διασχίζει τον ουράνιο θόλο τις νύχτες του χειμώνα και θα τον βρούμε εύκολα κοιτάζοντας νότια και προεκτείνοντας νοητά την ζώνη του Ωρίωνα νοτιοανατολικά.
Τους καλοκαιρινούς μήνες ανατέλλει λίγο πριν τον ήλιο μας, διασχίζουν μαζί τον ουρανό και δύει λίγο μετά τον ήλιο μας. Λόγο του ότι ανατέλλει λίγο πριν την αυγή, ονομάζεται Εωσφόρος. Ο φέρων την Ιώ. Το φως της αυγής δηλαδή.
Αυτό σημαίνει Εωσφόρος. Η Ιουδαιοχριστιανική θρησκεία για να εξαφανίσει κάθε συσχετισμό του Σειρίου με την Γη και ειδικά με τους Έλληνες, έδωσε αυτό το όνομα στον διάβολο που κατασκεύασε.
Οι σημαντικότερες πληροφορίες και γνώσεις για τον Σείριο κάηκαν μαζί με τις βιβλιοθήκες που τις φιλοξενούσαν… «Υπάρχει μια φυλή ανθρώπων και μια φυλή θεών. Έχουν και οι δυο πνοή ζωής από την ίδια μητέρα. Χωριστές όμως δυνάμεις μας κρατάνε μοιρασμένους, και η μια είναι τίποτα, ενώ η άλλη έχει τον ορειχάλκινο ουρανό για σίγουρη Ακρόπολη. Κι όμως έχουμε κάποια ομοιότητα σε μεγάλη ευφυΐα και δύναμη με τους Αθανάτους κι ας μη ξέρουμε τι θα μας φέρει η μέρα.»
ΠΙΝΔΑΡΟΣ (ΣΤ’ Ωδή Νεμεονίκου)
