Δεν είναι μόνο σημερινό προνόμιο της πολιτικής ηγεσίας, να διακατέχουν τον τίτλο του βλάκα και επικίνδυνου. Τρανό παράδειγμα ο Πρίγκιπας Ανδρέας γιος του Βασιλιά Γεωργίου Α΄ των Ελλήνων και της Βασίλισσας Όλγας των Ελλήνων. Γεννημένος την 2 Φεβρουαρίου 1882 στην Αθήνα, έλαβε Ελληνική Παιδεία. Φοίτησε στη Σχολή Ευελπίδων και, όπως και για τα άλλα τέκνα του Γεωργίου Α΄, οι σπουδές του ήταν πλήρεις, χωρίς καμιά διάκριση από τους κοινούς Ευέλπιδες. Αυτό οφειλόταν στον διοικητή της σχολής Ευελπίδων Νικόλαο Ζορμπά, ο οποίος είχε αρνηθεί να δώσει προαγωγή στον πρίγκιπα Ανδρέα σε αντίθεση με τον συμμαθητή του Θεόδωρο Πάγκαλο. Εξαιτίας αυτής της κίνησης, δημιουργήθηκε επεισόδιο μεταξύ Παλατιού-Ζορμπά, το οποίο όμως δεν συνεχίστηκε.
Συμπλήρωσε τις σπουδές του στην Γερμανία, έλαβε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους ως αξιωματικός τού Ιππικού και στη συνέχεια στη Μικρά Ασία. Τον Ιούλιο του 1921 μετά την κατάληψη του Εσκί Σεχίρ, έφθασε ως διοικητής της 12ης μεραρχίας με το βαθμό του υποστράτηγου, στο μικρασιατικό μέτωπο. Προήχθη αμέσως σε αντιστράτηγο τον Ιούλιο του 1921 πριν την εκστρατεία του Σαγγαρίου.
Ως αντιστράτηγος ήταν διοικητής του Β’ Σώματος Στρατού, το οποίο έπρεπε να κινηθεί δια μέσου της Αλμυράς Ερήμου για την κατάληψη της Άγκυρας. Οι άνδρες του έφτασαν στο σημείο να τον αποκαλούν στις μεταξύ τους συζητήσεις “ΚΑΨΟΚΑΛΥΒΑ”, λόγω της τακτικής τού να διατάζει την πυρπόληση των αγροτικών κατοικιών των Τούρκων χωρικών.
Μετά τη λήξη των επιχειρήσεων της αποτυχημένης εκστρατείας Σαγγαρίου-Αγκύρας (Σεπτέμβριος 1921) του αφαιρέθηκε η διοίκηση του Β’ Σώματος Στρατού από τον διοικητή της Στρατιάς αντιστράτηγο Παπούλα λόγω ανικανότητας και καταφανούς ανεπάρκειας στη διοίκηση μεγάλων μονάδων στρατού. Πριν τη λήξη της Μικρασιατικής εκστρατείας έφυγε από την Μικρά Ασία και επέστρεψε στην Ελλάδα.
Μετά την Μικρασιατική Καταστροφή και την επανάσταση του Πλαστήρα, με διαταγή του Πάγκαλου ο Πρίγκιπας Ανδρέας συνελήφθη στην Κέρκυρα τον Νοέμβριο του 1922 από τον συνταγματάρχη Χρήστο Λούφα και μεταφέρθηκε στην Αθήνα για να δικαστεί από έκτακτο στρατοδικείο. Είχε προηγηθεί η δίκη και η εκτέλεση των έξι, το πρωί της 15 Νοεμβρίου 1922. Στη δίκη που ακολούθησε, ο πρίγκιπας Ανδρέας καταδικάσθηκε σε θάνατο με την κατηγορία της αρνήσεως εκτελέσεως διαταγής του αρχηγού της στρατιάς κατά τις μάχες του Σαγγαρίου τον Αύγουστο του 1921.
Η απόφαση όμως δεν εκτελέστηκε από την Επαναστατική Στρατιωτική Κυβέρνηση, λόγω μεσολάβησης της βρετανικής κυβέρνησης, μέσω του Άγγλου πλοιάρχου Τάλμποτ. Με παρέμβαση του Πάγκαλου το στρατοδικείο του αναγνώρισε το ελαφρυντικό “της τελείας απειρίας περί την διοίκησιν ανωτέρων μονάδων” και τον καταδίκασε στις 20 Νοεμβρίου 1922 στην ποινή της ισόβιας υπερορίας και της διαγραφής από το μητρώο των αξιωματικών.
Αμέσως μετά την καταδίκη του, με τη συνοδεία του συμμαθητή του από τη σχολή Ευελπίδων Πάγκαλου και του Τάλποτ, μεταφέρθηκε στο Φάληρο και αναχώρησε με το βρετανικό αντιτορπιλικό “Καλυψώ”. Το πλοίο σταμάτησε στην Κέρκυρα για να παραλάβει την οικογένειά του και μετά κατευθύνθηκε προς την Ιταλία. Στη συνέχεια μαζί με την οικογένειά του έφυγαν για τη Γαλλία και εγκαταστάθηκαν στο προάστιο του Παρισίου, Σαιν Κλου, φιλοξενούμενοι της εύπορης συζύγου του αδελφού του Γεωργίου, της Πριγκίπισσας Μαρία Βοναπάρτη.
Ο Πρίγκιπας μας άφησε χρόνους 3 Δεκεμβρίου 1944, στο ξενοδοχείο “Μετροπόλ” του Μόντε Κάρλο, από ανακοπή καρδιάς.
