Εσωτερικά κάστρα

Σκεφτόμουν χθες, με αφορμή μια δυσαρέσκεια που πήρα, ένα πρόσωπο το οποίο ζει μέσα σε μια ψυχική δική του τρικυμία. Μια τρικυμία βέβαια που σίγουρα οφείλεται και σε λάθη των ανθρώπων που τον μεγάλωσαν, (πάντα αυτοί οι γονείς κρύβονται πίσω από τον καθένα μας), αλλά και δικών του αντιδράσεων, αμυνών, σκέψεων, γνώσεων, αποφάσεων κτλ. Σκεφτόμουν λοιπόν πως θα μπορούσα να ξεφύγω από τον θυμό μου και ίσως και μια θλίψη που αισθάνθηκα. Μ’ αρέσει να δουλεύω με εικόνες όταν σκέφτομαι και αναζητώ ιδέες, σκέψεις, νοήματα, συμπεράσματα που μπορούν να μας πάνε πιο πέρα, ή μιας και μιλάω για εικόνες, να μας απομακρύνουν ακόμη περισσότερο από την σφαίρα της προσωπικότητάς μας και της κοινωνικότητας μας και να καταφέρουμε να μας δούμε από ακόμη μεγαλύτερη απόσταση και να μπορέσουμε να αντιληφθούμε πιο αντικειμενικά τα πράγματα. (Όταν αναφέρω την λέξη αντικειμενικότητα δεν σας κρύβω ότι είμαι πολύ επιφυλακτικός με τον όρο, δεν ξέρω καν αν πιστεύω σε αυτόν αλλά άλλο θέμα αυτό). Απομακρυνόμενος λοιπόν όσο μπορώ από την σφαίρα της κοινωνικής διαπροσωπικής μου σχέσης με τον άνθρωπο αυτόν μπόρεσα να δω που βρίσκομαι εγώ ηλικιακά, οικονομικά, ηθικά, νοητικά, κοινωνικά και που βρίσκεται αυτός. Δεν μπήκα σε κρίσεις ή συγκρίσεις, απλά προσπάθησα να δω που βρίσκεται ο ένας και που ο άλλος.
Θα σας δώσω την εικόνα που σχημάτισα μετά από μια τέτοια δουλειά με τον εαυτό μου. Άλλωστε αυτός είναι και ο σκοπός μου, να σας δώσω ένα παράδειγμα της δουλειάς μου με τα παιδιά και τους έφηβους και γιατί όχι και με τον ίδιο μου τον εαυτό. Η δυσαρέσκεια που σας ανέφερα στην αρχή του κειμένου μετατράπηκε σε μια ανακουφιστική αίσθηση. Σαν να απαλλάχτηκα από ένα μικρό αλλά ενοχλητικό αγκάθι. Αυτή η αίσθηση δεν μπορεί να υπάρξει στα ψεύτικα, το γνωρίζουμε πολύ καλά αυτό όλοι μας. Ένα συναίσθημα ή το βιώνεις ή όχι, δεν μπορείς να το υποκριθείς και αν το κάνεις σίγουρα δεν θα ανακουφιστείς μέσα από αυτό. Η δυσαρέσκεια μου λοιπόν ή αν προτιμάτε να το ονομάσω ήπιος ψυχικός πόνος μεταμορφώθηκε σε ένα από τα μικρά τουβλάκια ενός από τα τοίχοι του εσωτερικού μας κάστρου. Και εδώ είναι μια άλλη εικόνα την οποία θα προσπαθήσω να περιγράψω σύντομα.
Φανταστείτε μέσα σας ένα κάστρο. Αυτό είναι η εσωτερική σας προστασία έναντι των αρνητικών ερεθισμάτων που μας βομβαρδίζουν καθημερινά. Όσο πιο μεγάλο είναι αυτό το κάστρο τόσο πιο δυνατή η αίσθηση ασφάλειας που μας προσφέρει. Μεγάλη υπόθεση η ασφάλεια. Με την αίσθηση αυτή μπορούμε να εξερευνήσουμε μεγαλύτερες αποστάσεις ξέρετε. Όντας μέσα σε ένα μεγάλο γερό κάστρο η δύναμη μας να νικήσουμε τον φόβο και να εξερευνήσουμε μακρινότερες περιοχές είναι πολύ μεγαλύτερη. (Σκεφτείτε ένα παιδί το οποίο ζει μέσα σε ένα γονεικό ζεύγος όπου νιώθει προστατευμένο. Η αντοχή του να αντέχει περισσότερη ώρα μακριά από την μητέρα του είναι σαφώς μεγαλύτερη. Όσο για την ανοχή μας να βλέπουμε καλοπροαίρετα χωρίς να σχολιάζουμε αρνητικά άλλα γερά κάστρα, φίλων μας, όμορφα κάστρα, χωρίς να μας κυριεύουν σκέψεις ζήλιας, αμφιθυμίες με ίχνη χαμηλής αυτοεκτίμησης, σαφώς και είναι μια ανοχή πιο δυνατή. Ένα μεγάλο επίσης κάστρο σας δίνει την εικόνα ανθρώπου με ισχυρή αυτοπεποίθηση χωρίς να μπείτε στον κόπο να σκεφτείτε πως την έχετε. Είναι κάτι αυτονόητο για σας. Και τα αυτονόητα δεν αμφισβητούνται μέσα μας, οπότε και δεν υπάρχει η ανάγκη αυτοπροβολής.
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να προσθέσω κάτι ακόμη. Τα τουβλάκια αυτά που ανέφερα πιο πάνω σαν δομικά υλικά του κάστρου δεν έχουν όλα την ίδια αντοχή και σταθερότητα. Είναι και αυτά τα που δημιουργούνται από τα ερεθίσματα των διαπροσωπικών μας σχέσεων και να σταθώ στις πρώιμες διαπροσωπικές σχέσεις που δημιουργούμε στα πρώτα χρόνια της ζωής μας τότε που ακόμη κυριαρχούν οι συγκινησιακές μνήμες και εμπειρίες. Μνήμες που εγγράφονται πριν από την ανάπτυξη του λόγου και καθιστούν τις αναπαραστάσεις του συναισθήματος. Αυτά τα τουβλάκια αποτελούν τα θεμέλια του κάστρου πάνω στα οποία θα πατήσουν όλα τα άλλα.
Κάθε πόνος λοιπόν που προκαλείται απ’ έξω, κάθε αρνητικό ερέθισμα που μπορεί να σας δώσει προς στιγμή μια δυσαρέσκεια είναι στην πραγματικότητα ένα μικρό τουβλάκι στο αγέρωχο κάστρο που χτίζεται μέσα σας μέρα με την μέρα.

Σκεφτείτε το…

21/08/2015