Είναι κοινώς αποδεκτό ότι στο ίντερνετ μπορείς να συναντήσεις κάθε τύπο ανθρώπου. Επίσης, είναι κοινό μυστικό, ότι η ανωνυμία βοηθάει να βγάλει ο άλλος όλα τα απωθημένα του και τα συμπλέγματά του… Όταν συμμετέχεις χρόνια σε κάποιο φόρουμ, έχεις τη δυνατότητα να μελετήσεις διεξοδικά τους συνομιλητές σου και να φτάσεις στο εξής συμπέρασμα: Μα, τι στο καλό; Όλοι κομπλεξικοί είμαστε;;;
Έχουμε και λέμε, λοιπόν:
α) Οι τσιτωμένοι. Είναι αυτοί που αρπάζονται με το παραμικρό και μάλλον πάνε γυρεύοντας για καυγά. Αν ανοίξουν κάποιο θέμα και γράψεις πχ μέσα τη γνώμη σου, η οποία τυγχάνει να είναι λίγο αντίθετη, σε “στολίζουν” μετά για τις επόμενες δέκα σελίδες. Αν κάνεις το λάθος να ανταπαντήσεις, σε ξαναστολίζουν για άλλες δέκα σελίδες. Αν εσύ δεν καταλάβεις αμέσως ότι έχεις άδικο, δεν ξέρεις τι λες και είσαι απλώς κακόβουλος και εμπαθής και συνεχίσεις να υπερασπίζεσαι το δίκιο σου, τότε θα σε περιμένουν κάτω από το σπίτι σου με λοστό στο χέρι! Οι τσιτωμένοι βρίσκουν πάντα έναν τρόπο να τσακωθούν. Παρεξηγούν την κάθε φράση που διαβάζουν. Αν τους πεις “καλημέρα”, θα σου πούνε “στα μούτρα σου και μην τολμήσεις να με ξανακαλοπιάσεις!” Αν τους πεις απλώς “άντε στα τσακίδια”, θα γράψουν ένα μίνι δοκίμιο στο οποίο θα οδύρονται για την κατάπτυστη φραστική επίθεση που τους έκανες χωρίς λόγο, για την ελευθερία της γνώμης, τα ανθρώπινα δικαιώματα και διάφορα άλλα που είδαν το προηγούμενο βράδυ στην “Εμπόλεμη Ζώνη”… Οι τσιτωμένοι, συμμετέχουν επίσης σε καυγάδες άλλων. Συνήθως παίρνουν το μέρος αυτού που έχει άδικο, έτσι, για σπάσιμο!
β) Οι χαβαλέδες. Είναι αυτοί που κάνουν πλάκα σε κάθε θέμα… Θα βρούνε πάντα ένα αστείο σχόλιο να κάνουν, κάποιο λινκ με εύθυμο βίντεο, κάποια γελοιογραφία, κάτι τέλος πάντων, για να σπάσει ο πάγος! Συνήθως, έχει πλάκα αυτό. Το εκνευριστικό είναι όταν το κάνουν σε σοβαρά θέματα, ανάμεσα στις απαντήσεις των υπολοίπων, οπότε η συζήτηση διαμορφώνεται ως εξής: Σοβαρό, σοβαρό, σοβαρό, ανέκδοτο, σοβαρό, σοβαρό, ανέκδοτο, σοβαρό, ανέκδοτο κ.ο.κ. Όταν οι υπόλοιποι τους αρχίσουν στο κράξιμο, σταματάνε και προχωρούν στο επόμενο θέμα για ισοπέδωση! Οι χαβαλέδες, έχουν κάποιο είδος ραντάρ και αυτομάτως βρίσκουν τα θέματα που είναι τα πιο σοβαρά και μετά τα κάνουν σαν τα μούτρα τους! Κινούνται συνήθως σε σμήνη, σαν τις ακρίδες! Μπαίνουν στο θέμα και αρχίζουν ο ένας μετά τον άλλο να γράφουν αστεία και κουλαμάρες, μέχρι που δεν μένει τίποτα όρθιο και ο συγγραφέας του θέματος κλαίει ζαρωμένος στη γωνία του γραφείου του…
γ) Οι λαϊκιστές. Οι μικροί κλώνοι του Μικρούτσικου. Μπαίνουν σε οποιοδήποτε θέμα και αρχίζουν το κράξιμο και το θάψιμο σε κράτος, κοινωνία, εκκλησία, υποδομές και δεν συμμαζεύεται. Γράφουν τεράστια “σεντόνια” κειμένου, συνήθως γεμάτα τετρασύλλαβες λέξεις για να πιάνουν πολύ χώρο, τα οποία τις πιο πολλές φορές δεν λένε τίποτε απολύτως, αλλά έτσι κι αλλιώς κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να τα διαβάσει. Σύμφωνα με τη θεωρία τους, για όλα, ως επί το πλείστον, ευθύνονται οι παπάδες και η Εκκλησία. Για τη διαφθορά, τη φτώχεια, τον πόλεμο, την αποχαύνωση της νεολαίας, την τρύπα του όζοντος, τις πυρκαγιές, τον αποκλεισμό της ομάδας τους από το Champion’s League… Η κυβέρνηση είναι πάντα άχρηστη, η Ελλάδα είναι πάντα τριτοκοσμική και υπανάπτυκτη και όλοι οι Έλληνες είναι χαζοί και άβουλοι… Όταν ολοκληρώσουν τη γραπτή τους επανάσταση μέσω του ίντερνετ, οι λαϊκιστές, παίρνουν άλλη μια μπύρα από το ψυγείο τους και κάθονται να δούνε την Πάνια στην τηλεόραση…. (Αρκετά πολέμησαν και σήμερα για τη βελτίωση του κόσμου, να ξεκουραστούν και λίγο!)
δ) Οι πικρόχολοι. Τεράστια ιντερνετική ομάδα με μεγάλο εύρος δράσης! Οι πικρόχολοι γράφουν λίγα λόγια, αλλά συνήθως τόσο ιοβόλα, που αν διαβαστούν απότομα μπορεί να προκαλέσουν στιγμιαίο τοξικό σοκ! Δεν είναι ευχαριστημένοι με τίποτα και φαίνεται από τον τρόπο που κριτικάρουν τους άλλους. Αν δεν τους βγάλουν άχρηστους, θα τους βγάλουν απλώς ηλίθιους! Ο πικρόχολος είναι δύσκολος αντίπαλος. Αν του την πεις, θα σε βγάλει νοκ άουτ σε δύο γύρους. Το ενδιαφέρον είναι όταν δύο πικρόχολοι τσακώνονται σε ένα φόρουμ μεταξύ τους! Οι εκτοξεύσεις δηλητηρίου εκατέρωθεν αγγίζουν αστρονομικά επίπεδα! Ξεκινούν από απλές προσβολές του τύπου: “αν δεν ξέρεις, μη μιλάς”, ή “διάβαζε πρώτα πριν γράψεις” και φτάνουν μέχρι προσωπικές επιθέσεις τύπου “αν ήμουν σαν εσένα θα είχα αυτοκτονήσει”, “είσαι ηλίθιος με πατέντα”, “άντε πνίξου”, “θα σε σκοτώσω, κάθαρμα” και άλλα χαριτωμένα που πάντα φτιάχνουν τη διάθεση όλων!!! Επίσης, οι πικρόχολοι δεν θεωρούν τίποτε καλό! Αν κάποιος ζητήσει κριτική, θα τον κάνουν μέσα σε τρεις αράδες να ζητήσει ψυχολογική υποστήριξη! Αν κάποιος παρουσιάσει κάτι που έφτιαξε, θα μιλήσουν μόνο για τα αρνητικά, όσο πιο χοντρά μπορούν, κλείνοντας απλώς το τελετουργικό διαμελισμού του θύματος, με τη φράση: “Εσύ ζήτησες κριτική”! Επίσης, ο,τιδήποτε άλλο δούνε σε εγχώριο ή παγκόσμιο επίπεδο, θα τους βγάζει πάντα μία ξινίλα, επειδή είναι κακόγουστο, απαίσιο και τρισάθλιο. Οι πικρόχολοι στο msn τους έχουν μόνο τον Εμπενίζερ Σκρουτζ!
ε) Τα τσατσάκια. Κοινώς: αυλοκόλακες, γλείφτες. Τα τσατσάκια πλευρίζουν πάντα τους administrators ενός φόρουμ ή site. Συμφωνούν πάντα μαζί τους, υποκλίνονται και χειροκροτούν σε κάθε σοφία τους, εγκωμιάζουν με τα καλύτερα λόγια τους ο,τιδήποτε φτιάξουν και γενικώς, λατρεύουν το χώμα που Εκείνοι πατάνε! Σε αντάλλαγμα, οι Θεοί του Ίντερνετ παίρνουν υπό την προστασία τους τα φτωχά ανθρωπάκια με την υπερμεγέθη γλώσσα και κάθε φορά που κάποιος τολμά να τα πειράξει, τον κατακεραυνώνουν all together και τον απειλούν με ban στο peer το εξώτερον!!! Τα τσατσάκια προσπαθούν επίσης να τα έχουν καλά με όλους, για να τα συμπαθούν. Το κακό είναι ότι προσπαθούν πάρα πολύ, στο σημείο να γίνονται αηδιαστικά γλυκανάλατα και πετυχαίνουν το ακριβώς αντίθετο: τα αντιπαθούν όλοι! Έτσι, επιστρέφουν στους Πάνσοφους, τους οποίους ρίχνουν με διάφορες κολακείες: “Είστε οι καλύτεροι”, “Ξέρετε τόσα πολλά”, “Εγώ γι’ αυτό ακολούθησα αυτό το επάγγελμα, επειδή με εμπνεύσατε εσείς” και άλλα τραγικά. Συνήθως, τα τσατσάκια εξαφανίζονται την περίοδο των διακοπών. Τότε λείπουν οι πιο πολλοί admins, οπότε κρύβονται κι αυτά λόγω έλλειψης προστασίας. Όποιο κάνει το λάθος να εντοπιστεί μόνο του στο φόρουμ, δέχεται ταυτόχρονη επίθεση από τα υπόλοιπα μέλη που καραδοκούν και, συνήθως, προπυλακίζεται μέχρι εξόντωσης σε κάποιο θέμα, που μετά “θάβεται” διακριτικά από τα ίδια μέλη!!! Αιωνία η μνήμη αυτού!
στ) Οι κλάψες. “Η μικρή Ελένη κάθεται και κλαίει, γιατί οι φιλενάδες της, δεν την παίζουνε”. Κάπως έτσι είναι η ζωή των φτωχών κλαψιάρηδων του ίντερνετ. Κομπλεξικοί μέχρι το μεδούλι, έχουν την εντύπωση ότι κανείς δεν ασχολείται σοβαρά μαζί τους στο φόρουμ ή ότι όλοι τους αποπαίρνουν. Συνήθως έχουν δίκιο… Βλέπετε, οι κλάψες, είναι τις πιο πολλές φορές αφελείς με μεγάλο στόμα που απλώς γράφουν μπαρούφες! Λογικό είναι, λοιπόν, να τους ρίχνουν δούλεμα οι υπόλοιποι… Τότε, όμως, ανοίγουν οι κρουνοί! Με σπαραξικάρδια μηνύματα με γενική περίληψη: “Γιατί τα βάζετε όλοι μαζί μου; Με βρήκατε μικρό και με κοροϊδεύετε. Συνέχεια με προσβάλλετε. Σταματήστε αυτή την τρέλα! Όχι άλλο κάρβουνοοοο! κτλ”, προσπαθούν να προκαλέσουν εντυπώσεις, να συγκινήσουν και, γενικά, να κερδίσουν τη συμπάθεια του κόσμου. Ο κόσμος του ίντερνετ, όμως, είναι σκληρός! Όταν ο άλλος αρχίσει την κλάψα, το κέφι ανάβει!!! Έτσι, ακόμη περισσότεροι αρχίζουν να πειράζουν το καημένο κλαψάρικο, το οποίο συνεχίζει με πιο ακραία ξεσπάσματα, όπως: “Δεν αντέχω άλλο μέσα! Θέλω να με διαγράψετε!!!!” Το μελόδραμα φτάνει στο αποκορύφωμα!!! Ο κλάψας ζήτησε τη διαγραφή του! Όταν φάει κι άλλο δούλεμα, συνοδευόμενο από την -λογικότατη- απάντηση “άμα, δεν θες, μην ξαναμπείς!”, τότε ο κλάψας αποσύρεται για ένα διάστημα, μέχρι να ξεχαστεί λίγο η υπόθεσή του ή να αρχίσουν κάποιον άλλο στο δούλεμα. Μετά ξαναμπαίνει και γράφει άλλη μια μπαρούφα, για να επαναληφθεί το προσωπικό του δράμα! Κοινώς: “τραβάτε με κι ας κλαίω”!
ζ) Οι ανασφαλείς. Έχουν τη συνεχή ανάγκη επιβεβαίωσης. Θέλουν να ακούνε καλά λόγια και επαίνους από τους άλλους. Θέλουν να τους συμπαθούν όλοι. Γενικώς, έχουν τόσο μεγάλη ανασφάλεια στη ζωή τους, που έχουν φτάσει στο σημείο να ζούνε για τους άλλους! Οι φράσεις τους είναι πάντα στο στυλ: “Το καινούργιο μου αυτοκίνητο, είναι τελευταίο μοντέλο και…” ή “Στο γραφείο μου, που είναι 7 εκατομμύρια τετραγωνικά, έχω αυτό κι αυτό κι αυτό…”, ή “Καθόμουν χθες στον ολοκαίνουργιο υπολογιστή μου και καθώς έψαχνα με τη σύνδεση 80Μbps που έχω…”, ή “Όταν έβγαινα με την Κλόντια Σίφερ στη Ριβιέρα…” Οι ανασφαλείς πάντα απαντάνε σε κάθε θέμα για να κάνουν περισσότερες γνωριμίες. Είναι πάντα ευγενικοί, ενώ αν μαλλιοτραβηχτούν με κάποιον, θα φροντίσουν να τελειώσουν το μήνυμά τους με τη φράση: “Φιλικά, ε;” (αφού πρώτα έχουν ρίξει στον άλλο τον εξάψαλμο”. Πάντα δείχνουν δημιουργίες τους για κριτική, όχι γιατί θέλουν κριτική, αλλά γιατί τους αρέσει να ακούνε “μπράβο” και “συγχαρητήρια”. Αν αυτό δεν δυμβεί και βρεθεί κάποιος που δεν του αρέσει το έργο, τότε απλώς δηλώνουν ότι “δεν θα ξαναδείξουν ποτέ τίποτε άλλο” (ψέμα!)
η) Οι εμβόλιμοι. Οι άσχετοι που υπάρχουν σε κάθε φόρουμ. Συνήθως, βλέπουν φως και περνάνε, ή είναι γνωστοί ή συνάδελφοι ή ξάδελφοι κάποιου μέλους. Σε πιο σπάνιες περιπτώσεις, είναι λίγο “χτυπημένοι” και θέλουν κάπου να πούνε τον πόνο τους. Έτσι, μπορεί σε ιατρικό φόρουμ να εμφανιστεί ξαφνικά θέμα με τίτλο: “Ποιος έχει ακούσει το νέο cd της Βίσση;” ή σε φόρουμ για λογιστές να μπει κάποιος και να ρωτήσει: “Γεια σας. Μου αρέσουν οι κούκλες, εσείς νομίζετε ότι είναι κακό;” Φυσικά, όσοι απαντήσουν, θα αρχίσουν το δούλεμα (πρώτοι, βέβαια, οι χαβαλέδες που ψοφάνε για τέτοια -βλ. πιο πάνω!) Οι εμβόλιμοι εξαφανίζονται μετά από ένα-δυο ποστ. Προφανώς έχουν γίνει μέλη σε τόσα φόρα που έχουν χάσει το μέτρημα (και τους κωδικούς!) Μια άλλη τάξη εμβόλιμων, είναι αυτή που μπαίνει για να απαντήσει σε συγκεκριμένο θέμα. Για παράδειγμα, αν κάποιος γράψει κάτι κακό για τον κομμουνισμό, αυτομάτως θα γραφτούν τρία νέα μέλη με ονόματα “Τσε”, “ΚόκκινηΔύναμη” και “Ταξική_πάλη” για να κατατροπώσουν τον φιλοαμερικάνο καπιταλιστή!
θ) Οι τεμπέληδες. Μία πολύ συμπαθητική κατηγορία, την οποία συναντούμε συνήθως σε forum τεχνικής φύσεως, όπου ο κάθε πικραμένος μπορεί να ζητήσει μία συμβουλή ή καθοδήγηση για τεχνικά προβλήματα που έχει… π.χ. “Κόλλησε ο σκληρός μου, τι μπορεί να φταίει;” Οκ, η προηγούμενη ερώτηση είναι πολύ λογική και πολύ καθώς πρέπει, ειδικά αν είσαι ολίγον τι άσχετος, όπως εγώ… Οι τεμπέληδες, όμως, δεν αρκούνται σε μία ερώτηση και, φυσικά, δεν υπάρχει περίπτωση να ψάξουν πρώτα οι ίδιοι να βρούνε μία λύση στο πρόβλημα! Αντιθέτως, στηρίζονται στην πανάρχαια τακτική του “μην κουνήσεις δαχτυλάκι όσο οι άλλοι θα λύνουν το πρόβλημα”. Αν μπορούσαν, θα έβαζαν και κάποιον άλλο να πληκτρολογήσει τα post τους!!! Έτσι, λοιπόν, μπορεί να πετύχεις ερωτήσεις του στυλ: “Μπορεί να μου περιγράψει κάποιος βήμα-βήμα τι πρέπει να κάνω για να στήσω και να τυπώσω ένα περιοδικό;” Ναι… Τράβα σε σχολή και μάθε! Ή άλλες ερωτήσεις, όπως: “Αγόρασα ένα mp3 player. Πώς λειτουργεί;” Αν βρεθεί ο αφελής που θα ρωτήσει το αυτονόητο: “Εεε…. οδηγίες χρήσης δεν είχε;”, θα λάβει την αποστομωτική και καθηλωτική, συνάμα, απάντηση: “Ναι, αλλά βαριέμαι να τις διαβάζω!!!” Το αστείο είναι όταν η μία ερώτηση διαδέχεται την άλλη! π.χ. “Γιατί δεν φαίνονται οι οδηγοί στο έγγραφό μου”… “Πήγαινε στο μενού View”… “Πού είναι το μενού View;”… “Στη μπάρα του μενού!”… “Τι είναι αυτό;” ….. (εδώ, το αφελές θύμα έχει αρχίσει να παίρνει ανάποδες!) “Η οριζόντια μπάρα στην κορυφή του παραθύρου σου!”…. “Ποιο παράθυρο;” …. “Αυτό που βλέπει στον κήπο, ΗΛΙΘΙΕ!!!” κ.ο.κ. Επίσης, οι τεμπέληδες έχουν πολύ κακή σχέση με την εντολή Search… Μπορεί η απορία που έχουν να έχει απαντηθεί 8.345 φορές, αλλά αυτοί δεν πρόκειται να το ψάξουν! Αδύνατον! Πού να κάθεσαι τώρα να περνάς λέξεις στο search και να ψάχνεις τα θέματα… Αφού θα το ψάξουν τα κορόιδα, έτσι κι αλλιώς!
ι) Οι πέφτουλες. Οι πέφτουλες (από την αρχαία, λόγια φράση “στην πέφτω!”) αποτελούν την αξιολύπητη κάστα μπακουριών ή και παντρεμένων που, επειδή δεν μπορούν να σταυρώσουν γυναίκα live, προσπαθούν να ρίξουν καμιά online! Το ίντερνετ είναι μεγάλος σύμμαχός τους καθώς, ως γνωστόν, στο ίντερνετ είμαστε όλοι ξανθοί, γυμνασμένοι και πανέμορφοι και δεν χρειάζεται να δείξουμε και φωτό μας!!! Η συγκεκριμένη κάστα, λοιπόν, συχνάζει συνήθως σε dating sites ή αυτά τα εκνευριστικά φόρα όπου όλοι μπαίνουν για να κάνουν νέους φίλους και μετά σου στέλνουν 45 προσκλήσεις την εβδομάδα, μέχρι να λαλήσεις! Οι πέφτουλες, λοιπόν, τσεκάρουν μανιωδώς όλα τα προφίλ… Αν δούνε κάτι που τους ενδιαφέρει (δηλαδή, θηλυκό, καθώς με τα χάλια που έχουν δεν είναι να κάνουν και επιλογές!!), αρχίζουν αμέσως τα κολακευτικά σχόλια τύπου: “Είσαι πολύ ωραία. Θες να γίνουμε φίλοι;” Αν το αντικείμενο του πόθου έχει σώας τας φρένας, θα απαντήσει με ένα ωραιότατο ignore. Αν έχει το IQ ξανθιάς πεταλούδας, τότε θα πέσει με το κοπλιμάν και θα πιάσει αμέσως κουβέντα, χωρίς να σκεφτεί καν να ζητήσει φωτό του επίδοξου Δον Ζουάν… Οι πέφτουλες συμμετέχουν σε οποιοδήποτε θέμα μιλάνε γυναίκες -δεν πα νά ‘ναι και για αποτριχωτικά κεριά;- κάνοντας σαχλά αστειάκια, χαριτωμενιές και, γενικώς, προσπαθώντας να τραβήξουν την προσοχή και να αποσπάσουν κάνα σχόλιο (εκτός από “Σπάσε, βλάκα”, “Ξεκόλλα, λιγούρι” και άλλα κολακευτικά που εισπράττουν συνήθως!)
Οι ξερόλες. Δεν διαφέρουν πάρα πολύ από την περιγραφή που τους έχω δώσει εδώ, οπότε δεν θα αναφερθώ εκτενώς! Οι ξερόλες γνωρίζουν τα πάντα στο ίντερνετ… Ό,τι θέμα και να συζητηθεί, από τις εκλογές μέχρι τα μιτοχόνδρια, εκείνοι έχουν πάντα κάτι να πούνε… Με ένα απλό googling, βρίσκουν πληθώρα πληροφοριών, τις συλλέγουν σε ένα ποστ, προσθέτουν τη φράση “Εγώ πιστεύω πως…” και το δημοσιεύουν! Αν βρεθεί κάποιος που έχει αντίθετη άποψη και την τεκμηριώνει με επιχειρήματα, τότε ξαφνικά και μυστηριωδώς, η σύνδεση του ξερόλα διακόπτεται (άτιμη Wind-Forthnet-Otenet-HOL κτλ…) και επανέρχεται μετά από μία εβδομάδα, όταν έχει παλιώσει και ξεχαστεί το θέμα!!! Ο ξερόλας στο ίντερνετ δίνει συμβουλές για όλα τα θέματα. Του έχουν συμβεί, παραδόξως, τα πάντα -από αεροπορικό δυστύχημα μέχρι εγκυμοσύνη!- κι έχει προσωπική άποψη επί απάντων των θεμάτων!
ιβ) Οι ναζιάρες. Ααα! Επιτέλους! Η πιο γούτσου-γούτσου, άχου το! κατηγορία ενός φόρουμ! Οι ναζιάρες κοπελίτσες που δεν έχουν τι να γράψουν, οπότε γράφουν χαριτωμενιές!!! Υπάρχουν δύο κατηγορίες: οι ναζιάρες εκ πεποιθήσεως και οι ναζιάρες εκ γενετής!!! Οι εκ πεποιθήσεως χρησιμοποιούν το νάζι για να πετύχουν τους σκοπούς τους. Όλα τα αρσενικά πέφτουν στα πόδια τους πρόθυμα να απαντήσουν στην απορία τους, να δώσουν λύσεις, να προτείνουν γνωστούς, μέσα, προσφορές κτλ. Οι εκ γενετής ναζιάρες, έχουν το νάζι στα γονίδιά τους. Συνήθως ανοίγουν θέματα με τίτλους όπως: “Αχ! Τι γλυκούλι!”, “Το λατρεύωωωω…” κτλ, στα οποία παραθέτουν άπειρα λινκ που οδηγούν σε site με χαριτωμένα γατάκια, γλυκούλικα κουταβάκια και άλλα εμετικά που προκαλούν υπέρταση στον μέσο Έλληνα άντρα… Τα άβαταρ τους (οι εικόνες μέλους, τέλος πάντων, για να καταλαβαίνουν όλοι), μοιάζουν με κατάλοιπα από την εποχή των stickers “Αγάπη είναι…”, ενώ συνοδεύονται από ροζ, κόκκινα, κίτρινα κορδελάκια και, γενικά, θυμίζουν μία πανδαισία βαρβιτουρικών… Οι ναζιάρες συμμετέχουν σε διάφορα θέματα, κυρίως με υποκοριστικά. Μικρούλι, γλυκούλι, χαζούλι και διάφορα άλλα “-ούλια”, στο σημείο να νομίζεις ότι συνομιλείς με το θηλυκό alter ego του Γιώργου Αυτιά… Τουλάχιστον, προσφέρουν λίγη χαριτωμένη ανάπαυλα στη σκληρή καθημερινότητα του ίντερνετ, μέχρι να τις στραγγαλίσει κάποιος απηυδισμένος από το κοντινό συγγενικό τους περιβάλλον!
ιγ) Οι ψωνισμένοι. Οι ψωνισμένοι έχουν συνήθως μεγάλη φαντασία. Πρώτον, γιατί φαντάζονται ότι κάποιοι είναι και δεύτερον επειδή φαντάζονται ότι τους ξέρουν όλοι οι άλλοι!!! Τα αξιοζήλευτα επιτεύγματά τους περιλαμβάνουν 1-2 καλλιτεχνικές δημιουργίες που αναρτήθηκαν σε κάποιο site (από τους ίδιους), έναν έπαινο σε διαγωνισμό σκίτσου στις Κουκουβάουνες και χιλιάδες σχέδια και ιδέες, που απλώς παραμένουν σχέδια και ιδέες! Το ρητό “δείξε μου ποιος είσαι από τα έργα σου” δεν ισχύει στη δική τους περίπτωση, διότι τότε θα ήταν απλώς οι Αόρατοι Άνθρωποι… Έτσι, το έχουν μετατρέψει σε “δείξε μου ποιος είσαι από τα λόγια σου”! Συμμετέχουν σε συζητήσεις με το ύφος και το τουπέ του Ιωάννη Μελισσανίδη (όταν πήρε το χρυσό, όχι όταν τον έφαγε η μαρμάγκα!) και με την πεποίθηση ότι όλοι πρέπει να τους χρωστάνε χάρη που μιλούν με κοινούς θνητούς. Όταν κάποιος άσημος τολμήσει να τους την πει, τον κατακεραυνώνουν με τις δυναμικές ατάκες: “Ξέρεις ποιος είμαι εγώ και τι έχω κάνει στη ζωή μου; Ξέρεις με ποιους έχω συνεργαστεί;” Συνήθως -και λογικό!- ο άλλος δεν ξέρει, οπότε έχουν το ελεύθερο να συνεχίσουν λίγο ακόμα το σώου. Όταν τους πάρουν όλοι χαμπάρι και αρχίσουν να γελάνε μαζί τους, αποχωρούν από το φόρουμ (αν και συνήθως τους διαγράφουν!) με βαρύγδουπες δηλώσεις, όπως: “Είστε όλοι άσχετοι, θα το πω στους καταξιωμένους φίλους μου (imaginary friends!) και θα γελάνε όλοι μαζί σας!” Μετά μπαίνουν στο ίδιο φόρουμ με άλλο όνομα και λίγο πιο χαμηλό προφίλ!!!!
ιδ) Οι διαταραγμένοι. Ναι, είναι πολλοί. Θα μου πείτε, και όλοι οι άλλοι που περιέγραψα, μία διαταραχή την έχουν!!! Σαφώς, αλλά υπάρχει και η κατηγορία των πραγματικά διαταραγμένων, που μπαίνουν σε ένα φόρουμ, μόνο για να βρίσουν ή να κοροϊδέψουν ανώνυμα! Είναι η κατηγορία των ανθρώπων που η προσωπική τους ζωή συναγωνίζεται σε ενδιαφέρον και δυναμικότητα την προσωπική ζώη ενός τυφλού κοάλα πάνω σε ευκάλυπτο -και η δική τους χάνει κιόλας!!! Δεν έχουν τι να κάνουν, οπότε ασχολούνται με τηλεφωνικές φάρσες (οι οποίες, μετά την υπηρεσία αναγνώρισης κλήσεων, είναι επικίνδυνες), και με μπούγιο σε διάφορα φόρα στο ίντερνετ. Μπαίνουν με κάποιο κραυγαλέο nickname, όπως “destroyer”, ενδεικτικό της διάθεσής τους, και αρχίζουν στο εντελώς άσχετο και ξεκάρφωτο να βρίζουν και να ειρωνεύονται τα μέλη!!! Μπαίνουν σε κάποιο θέμα με μεγάλη κίνηση, για να έχουν και αναγνωστικό κοινό και ξεκινούν το θεάρεστο έργο τους! Βέβαια, συνήθως τα μέλη του φόρουμ δεν πολυψαρώνουν… Ειδικά αν εμπλέκονται χαβαλετζήδες και πικρόχολοι (βλ. πρώτο μέρος), τότε γίνεται γλέντι τρικούβερτο! Δυστυχώς, η πλάκα τελειώνει όταν κάποιος κακός admin διαγράψει τον διαταραγμένο ταραξία… Αν πρόκειται για σκληροπυρηνικό διαταραγμένο, θα ξαναμπεί με άλλο nickname να συνεχίσει την καζούρα (κάτι σαν τον απέθαντο Τζέισον, που όλο τον σκοτώνουν κι όλο βγάζει σήκουελ!) Αν δεν είναι σκληροπυρηνικός, τότε θα βρει κάποιο άλλο χόμπυ να περάσει τη μίζερη ζωή του, όπως ξεφούσκωμα ελαστικών κ.α.
ιε) Οι δάσκαλοι. Δεν μιλώ για κανονικούς δασκάλους. Αυτοί θα με απασχολήσουν από Σεπτέμβριο, αν αποφασίσουν να κάνουν πάλι 3μηνες απεργίες! Αναφέρομαι στην κατηγορία μελών ενός φόρουμ που νιώθουν την ανάγκη να μοιραστούν τη γνώση τους με τους άλλους! Προσοχή! Δεν μιλώ για ξερόλες! Εκείνοι θα μοιραστούν ό,τι βλακεία τους έρθει στο μυαλό (και το περνούν για γνώση), ή στην ανάγκη θα ανατρέξουν σε Google και Wikipedia! Οι “δάσκαλοι” του ίντερνετ είναι άνθρωποι που έχουν όντως γνώση κάποιων πραγμάτων. Χωρίζονται, πάλι, σε δύο κατηγορίες. Πρώτα, είναι αυτοί που θα μοιραστούν τη γνώση τους, όταν τους ζητηθεί! Και καλά θα κάνουν! Θα ρωτήσει κάποιος, για παράδειγμα, “Πώς φτιάχνεται η καρμπονάρα;” κι εκείνοι θα σπεύσουν να δώσουν τη συνταγή και κάποιες απλές, εμπειρικές συμβουλές!
Η άλλη κατηγορία -η εκνευριστική- είναι αυτοί που έχουν τη γνώση, αλλά πρέπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να τη μοιραστούν ΟΛΗ!!! Και το χειρότερο, ακόμα και όταν δεν τους ζητηθεί! Έτσι, όταν ο ίδιος ρωτήσει “Πώς φτιάχνεται η καρμπονάρα;”, εκείνοι θα μπούνε και σε ένα κατεβατό σεντόνι 8520 λέξεων και με επεξηγηματικές εικόνες και σχεδιαγράμματα, θα αναλύσουν πώς δημιουργείται το μακαρόνι, σε ποια πόλη πρωτοεμφανίστηκε, ποιες πολιτικές και οικονομικές συνθήκες ίσχυαν τότε στη χώρα, πώς διαδόθηκε το μακαρόνι στην Ευρώπη, ποια υλικά είναι τα καλύτερα για καρμπονάρα -αφού μελετηθεί διεξοδικά η ιστορία της συνταγής και το cv του πρώτου σεφ που τη δοκίμασε- πώς φτιάχνεται η κρέμα γάλακτος και ποια είναι η καταλληλότερη, μετά από ένα μίνι δοκίμιο για τις ιδιότητες του γάλακτος και την παστερίωση, πόσες θερμίδες έχει, πώς τις μετράμε, τι σημαίνει σωματότυπος, μία ιστορική διαδρομή στην πορεία της ζαχαροπλαστικής ανά τους αιώνες, τα είδη μανιταριών, πού φυτρώνουν και ποια είναι δηλητηριώδη, ποια σκεύη είναι τα καλύτερα, ενώ θα κλείσουν με έναν μίνι οδηγό με τα καλύτερα εστιατόρια της χώρας. Φυσικά, το καημένο μέλος που είχε την απορία, έχει ήδη παραγγείλει τρία σουβλάκια να φάει!!!
Επίσης, υπάρχει περίπτωση στο ερώτημα: “Ξέρετε κάνα καλό ξενοδοχείο στα Γιάννενα;”, οι δάσκαλοι να απαντήσουν πάλι με το κατεβατό της καρμπονάρας, μια και πρέπει οπωσδήποτε να τα πούνε όλα αυτά κάπου!!!
ιστ) Οι διπρόσωποι. Φοβού τους φορουμίτες και δώρα φέροντες… Πολλές φορές κάνουμε φιλίες και κλίκες μέσα σε ένα φόρουμ ή ένα site. Ποτέ δεν ξέρουμε, όμως, πότε έχουμε πιάσει φιλία με ένα φίδι με διχαλωτή γλώσσα!! Οι διπρόσωποι είναι η κλασική συνομοταξία ασπόνδυλων χρηστών (και μελών της κοινωνίας, γενικότερα) που σου παριστάνουν το φίλο, ενώ ταυτόχρονα σου έχουν χώσει ένα δίμετρο σπαθί σαμουράι στην πλάτη και το στρίβουν χαιρέκακα!!! Οι διπρόσωποι σου μιλάνε φιλικά μέσα στο φόρουμ, κάνουν πλακίτσα μαζί σου, γενικά δείχνουν ένα κλίμα φιλικό και άνετο, ενώ την αμέσως επόμενη στιγμή (ή και παράλληλα!) στέλνουν πριβέ μηνύματα στους κολλητούς τους, με περιεχόμενο “Κοίτα τι γράφει ο βλάκας” ή “Τι σούργελο είναι αυτό;” Βασικό εργαλείο του διπρόσωπου, το msn, ώστε να μπορεί real time να “θάβει” τα θύματα που πέσανε στα δίχτυα του! Συχνά έχει δύο παράθυρα ανοιχτά, ώστε να κάνει άνετα copy-paste αυτά που γράφει το θύμα, στους κολλητούς του! Ο διπρόσωπος χαίρεται, επίσης, να μαθαίνει μυστικά, τα οποία στη συνέχεια προωθεί σε κάθε διεύθυνση στο msn του, με ταχύτητα αστραπής… Ο διπρόσωπος ποτέ δεν θα έρθει σε ρήξη με κάποιον ανοιχτά… Αφού μπορείς κάλλιστα να ξεφτιλίσεις τον άλλο πίσω από την πλάτη του, γιατί να εκτεθείς φανερά; Την επόμενη φορά που θα μιλάτε με κάποιον “φίλο” σε ένα φόρουμ και νιώσετε έναν πόνο στην πλάτη, μπορεί να μη φταίει η καρέκλα, αλλά το φτυάρι που έχει σφηνωθεί ανάμεσα σε δύο σπονδύλους!!!
ιζ) Οι κακιασμένοι. Οι κακιασμένοι είναι σαν τα 8χρονα παιδάκια που δεν πέρασε το δικό τους και κρατάνε μούτρα… Μόνο που όταν δεν μιλάμε για 8χρονα, αλλά 20χρονα και πάνω, η κατάσταση οδεύει προς ψυχικό νόσημα! Οι κακιασμένοι είναι από τα μέλη ενός φόρουμ που είναι μια χαρά, περνούν καλά, συμμετέχουν παντού, έχουν ένα συμπαθητικό προφίλ και, ξαφνικά, ο ουρανός σκοτεινιάζει και μεταμορφώνονται σε Νόρμαν Μπέιτς (βλ. Ψυχώ). Αν προτείνουν κάποιο θέμα-πρότζεκτ-εκδήλωση που, τελικά, για διάφορους λόγους δεν πραγματοποιηθεί, ξυπνάει μέσα τους το λανθάνον γονίδιο της μανίας καταδίωξης και αρχίζουν να πιστεύουν πως οι άλλοι έχουν προσωπικά μαζί τους και γι’ αυτό φάγανε φτύσιμο… Στη χειρότερη περίπτωση, αρχίζουν να πλέκουν σενάρια συνομωσίας και προσωπικών συμφερόντων και να εκτοξεύουν κατηγορίες παντού. Και, σαν τελικό στάδιο της ψυχικής τους κατάρρευσης, όταν συνειδητοποιήσουν πως όσα λένε είναι μπούρδες και δεν έχουν επιχειρήματα, αρχίζουν τις προσωπικές προσβολές και βρισιές…
Η τελική τους μεταμόρφωση σε 8χρονα παγιδευμένα στο σώμα ενήλικα, γίνεται με την αποχή τους από τον συγκεκριμένο ιστότοπο. Σαν τα παιδάκια που κρατάνε μούτρα, κόβουν καλημέρες και κάθονται σε μια γωνιά. Ανά τακτά διαστήματα κάνουν αισθητή την παρουσία τους με κάνα μηνυματάκι, ώστε να μην τους ξεχάσουν τελείως οι άλλοι και μπας και προκαλέσουν καμιά συζήτηση γύρω από το όνομά τους, τύπου: “Πού χάθηκε αυτός;” “Α, δεν τα έμαθες;” κτλ κτλ…
Η απόλυτη ευτυχία τους είναι αν προκληθεί παρόμοια παρεξήγηση με άλλον χρήστη. Τότε, σαν να έχουν ραντάρ (απόδειξη ότι ενώ “απέχουν”, φροντίζουν να παρακολουθούν πάντα κρυμμένοι), όλοι οι κακιασμένοι εμφανίζονται αυτομάτως για να υποστηρίξουν το νέο θιγόμενο και υποψήφιο του club τους, εκτοξεύοντας λογίδρια περί φασισμού του ίντερνετ, ελευθερίας γνώμης, κλίκας, συμφερόντων κτλ. Μετά επιστρέφουν στο σκοτάδι της εκούσιας λήθης να γλείψουν τις πληγές τους και να δασκαλέψουν το νέο “θύμα” τους που τραβήξανε με τα γαμψά νύχια τους!!!
ιη) Οι φαντομάδες. Η πιο ανατριχιαστική κατηγορία! Οι φαντομάδες είναι γνωστοί στα διάφορα “φόρουμ” ως Επισκέπτες… Εϊναι αυτοί που, ενώ μπαίνουν καθημερινά και διαβάζουν, παρ’ όλα αυτά δεν έχουν ανοίξει ποτέ λογαριασμό και δεν συμμετέχουν ποτέ σε συζητήσεις… Απλώς στέκονται εκεί και κοιτάζουν! Σαν τους stalkers που βλέπουμε στις ταινίες, όλοι γνωρίζουμε ότι “είναι κάπου εκεί έξω”, αλλά δεν ξέρουμε τι σκέφτονται και τι σχεδιάζουν! Συνήθως, μπαίνουν καθημερινά και παρακολουθούν, σαν να βλέπουν τηλεόραση. Για να αναγκαστεί ένας φαντομάς να γίνει μέλος και να αποκαλυφθεί σε όλους, θα πρέπει να δημοσιευτεί κάποιο εξαιρετικά ενδιαφέρον θέμα, όπως: “Ο πρώτος Επισκέπτης που θα εγγραφεί, κερδίζει ένα σπίτι!”, αλλιώς προτιμούν να μείνουν για πάντα στην ασφάλεια της σιωπής τους… Επίσης, μερικοί μπορεί απλώς να θέλουν να σιγουρευτούν ότι είναι απολύτως ασφαλείς πριν εγγραφούν. “Τόσοι τρελοί μπαίνουν εδώ μέσα” σκέφτονται “κάτσε, να βεβαιωθούμε πρώτα ότι δεν κινδυνεύουμε ψυχικά και σωματικά! Σε άλλες περιπτώσεις, είναι γνωστοί ως “αόρατοι”… Είναι αυτοί που έχουν λογαριασμό, αλλά επιλέγουν να μην φαίνονται στους υπόλοιπους χρήστες! Έτσι, ανά πάσα στιγμή, μπορεί να σου σκάσει ένα μήνυμά τους ουρανοκατέβατο και να ψάχνεσαι (ειδικά αν τους έχεις μόλις θάψει σε κάποιο θέμα!!!)
ιθ) Οι κλώνοι. Η μελέτη αυτών των ανθρώπων, αποτελεί το όνειρο κάθε ψυχολόγου και κοινωνιολόγου! Οι κλώνοι, είναι στην ίδια συνομοταξία με τους διαταραγμένους (βλ. μέρος 2), αλλά αποτελούν την κορωνίδα της ψυχικής διαταραχής! Κάθε σύλλογος Σχιζοφρενών ανά την Υφήλιο, έχει έναν από αυτούς για Πρόεδρο! Οι κλώνοι, λοιπόν, είναι η κατηγορία χρηστών που… έχει την τάση να κλωνοποιείται σε ένα φόρουμ ή μπλογκ! Δημιουργούν νέες, πολλαπλές προσωπικότητες με ολοκαίνουργια nicknames και λογαριασμούς που… συμμετέχουν κανονικά στη συζήτηση!!! Ποιοι τραγικοί λόγοι μπορεί να οδηγήσουν κάποιον στο σημείο να αποκτήσει alter ego; Ο Μπάτμαν έχασε τους γονείς του… ο Σούπερμαν έχασε ολόκληρο πλανήτη…. οι κλώνοι απλώς έχουν χάσει μερικά εγκεφαλικά κύτταρα!!! Έτσι, μπορεί να δημιουργήσουν ένα νέο χαρακτήρα, που θα έχει τα αντίθετα χαρακτηριστικά από αυτούς! Μπορεί να δημιουργήσουν έναν άλλο, που θα βρίζει τους πάντες και τον οποίο θα τρέξουν να κράξουν πρώτοι, με τον ορίτζιναλ χαρακτήρα τους! (κοινώς, θα βρίζουν τον εαυτό τους και μετά εκείνος θα τους ξαναβρίζει -ω,ναι! Γλυκιά παράνοια!!!) Μπορεί να δημιουργήσουν έναν άλλο, sidekick χαρακτήρα που θα συμφωνεί και θα επικροτεί όσα γράφουν, ενώ θα ρίχνει και λίγο γλείψιμο για να ανεβάσει το κύρος του! Φαντάζομαι το τραγικό θέαμα ενός κλώνου, που έχει ανοιχτά 5 παράθυρα του ίδιου φόρουμ και γράφει παράλληλα με όλες τις ταυτότητες (δεν ξέρω αν γίνεται, αλλά αν πρέπει να κάνει πάντα log-out και log-in, τότε σίγουρα θα καταλήξει στο τρελάδικο!!!!), να συζητά με τον εαυτό του… Μετά μιλάει μόνος του στο δρόμο, παίρνει τηλέφωνο το κινητό του, στέλνει γράμματα σε αυτόν, παίζει ποδόσφαιρο με τους πολλαπλούς εαυτούς του και, τέλος, έρχονται εκείνοι οι καλοί κύριοι με τις λευκές φόρμες και τον μαζεύουν!!! Οι κλώνοι αποτελούν το πιο αστείο, παράξενο και τρομακτικό, ίσως, κομμάτι του ίντερνετ. Είναι απλό να ανακαλύψεις ποιος κρύβεται πίσω από όλες αυτές τις πολλαπλές προσωπικότητες, εκτός αν η παράνοια έχει προχωρήσει τόσο βαθιά που χρησιμοποιεί και διαφορετικούς providers!!! Δεν ξέρεις τι να κάνεις… Να γελάσεις, να τους λυπηθείς, ή να κλειδώσεις δυο φορές την πόρτα σου;;; 🙂
ΠΗΓΉ : thermopilai.org
