Οι Sex Pistols ήταν πανκ συγκρότημα από την Βρετανία. Ένα από τα συγκροτήματα που ξεκίνησαν το είδος στην Αγγλία, είναι αυτοί που το έκαναν γνωστό σε μεγαλύτερo κοινό, επηρεάζοντας πολλά μεταγενέστερα συγκροτήματα τόσο σε μουσικό επίπεδο, όσο και καθιερώνοντας το πανκ σαν μόδα, με την υποστήριξη του μάνατζέρ τους και σχεδιαστή μόδας Μάλκολμ Μακλάρεν. Το γκρουπ σχηματίστηκε το 1975 και ουσιαστικά διαλύθηκε το 1978 με την αποχώρηση του τραγουδιστή Τζόνι Ρότεν. Γνωστό μέλος ο Σιντ Βίσιους, μπασίστας που πέθανε από υπερβολική δόση ναρκωτικών. Ο Τζόνι Ρότεν συνέχισε κάνοντας μια επιτυχημένη καριέρα με τους Public Image Limited. Τo 2002 οι Sex Pistols ενώθηκαν ξανά για μια σειρά συναυλιών.
Δημουργία του συγκροτήματος
Τη δεκαετία του ’70 η Αγγλία υπέφερε από πολιτική αστάθεια, ανεργία και φτώχεια. Σε όλα τα μέρη της Αγγλίας λαμβάνανε χώρα διαδηλώσεις κατά της κυβέρνησης. Οι Σεξ Πίστολς δημιουργήθηκαν από όλα αυτά. Αναλυτικά, στο Χάμμερσμιθ του Λονδίνου ζούσε μία παρέα τριών φτωχών και αγανακτισμένων, με τη κατάσταση, νεαρών που το μόνο πράγμα το οποίο γέμιζε τη ζωή τους, ήταν η μουσική. Οι νεαροί αυτοί ήταν ο Ουόλι Νάιτενγκέιλ, ο Στίβ Τζόουνς και ο Πολ Κουκ. Πηγαίνανε σε τοπικά πάρτυ από συμμαθητές και σε τοπικες παμπς. Εκεί αναπτύχθηκε αρχικά το ενδιαφέρον τους για τη μουσική. Η παρέα αποφάσισε το 1975 (σε ηλικία 20 ετών) να φτιάξει ένα μουσικό συγκρότημα. Ο Ουόλι θα ήταν ο κιθαρίστας, ο Πολ θα ήταν ο ντράμερ και ο Στιβ ο τραγουδιστής. Το πρόβλημα ήταν πως ο Ουόλι ήξερε ήδη να παίζει κιθάρα ενώ τα άλλα δύο μέλη έπρεπε να μάθουν το ρόλο τους. Τα (καλής ποιότητας) μουσικά όργανα τα είχανε εξασφαλισμένα αρκετό καιρό πριν, καθώς στο Χάμμερσμιθ υπήρχε μια μουσική σκηνή που γίνονταν συχνά συναυλίες. Με το που τελείωνε κάποια συναυλία, ο Στιβ (ήταν κλεπτομανής από πολύ μικρός) έμπαινε το βράδυ στη σκηνή και έκλεβε ότι μπορούσε να σηκώσει. Πολλές φορές βοηθούσανε ο Πολ και ο Ουόλι. Έτσι διατηρούσαν μία αποθήκη με μικρόφωνα, ντραμς, κιθάρες, μπάσα και άλλα όργανα. Ξεκινήσανε τις πρόβες και απλά ονειρεύονταν να βγούνε στη σκηνή χωρίς καμία επιτυχία. Μία μέρα ο Στιβ έφερε στο γκρουπ έναν μπασίστα, τον Γκλεν Ματλοκ. Ο Γκλεν ήταν υπάλληλος στο μαγαζί με ρούχα, του Μάλκλομ ΜακΛαρεν και της συντρόφου του Βίβιεν Ουέστγουντ, “SEX” στην King’s road, το οποίο ο Στιβ επισκεπτόταν συχνά για να κλέψει ρούχα. Ο Γκλεν ήταν ο μόνος ο οποίος είχε ολοκληρωμένες μουσικές γνώσεις και έμαθε στα υπόλοιπα μέλη να παίζουν μουσική. Παρ’όλα αυτά δεν άλλαξε κάτι ως προς τη πορεία του γκρουπ. Ο Στιβ αποφάσισε να ζητήσει από τον Μάλκολμ ΜακΛάρεν να τους αναλάβει ως μάνατζερ. Ο Μάλκολμ είχε αποκτήσει πολλά μουσικά συμβόλαια καθώς έπειθε με τις αερολογίες του. Η απάντηση του Μάλκολμ στη πρόταση του Στιβ ήταν: “Διώξε τον Ουόλι, μάθε κιθάρα και βρες τραγουδιστή”. Έτσι κι έγινε. Ο Ουόλι έφυγε και ο Στιβ ξεκίνησε κιθάρα με τη βοήθεια του Γκλεν. Από εκείνη τη στιγμή, τα μέλη του γκρουπ συχνάζανε στο μαγαζί του Μάλκολμ και συνεχώς ψάχνανε για τραγουδιστή. Μία μέρα μπήκε στο μαγαζί μία παρέα πέντε – έξι ατόμων από το βόρειο Λονδίνο. Φημολογείται ότι όλοι στη παρέα αυτή ονομάζονταν “Τζον”. Ένας από τη παρέα είχε μία πολύ ασυνήθιστη εμφάνιση. Είχε βαμμένα πράσινα μαλλιά και μία κίτρινη μπλούζα με τα πρόσωπα και την επιγραφή των Pink Floyd. Αυτό όμως που ξεχώριζε στη μπλούζα ήταν η φράση γραμμένη με μαρκαδόρο “I hate” που σημαίνει “Μισώ”. Δηλαδή η ολοκληρωμένη φράση στη μπλούζα ήταν “Μισώ τους Pink Floyd”. Ο νεαρός αυτός ονομαζόταν Τζον Λίντον. Τη μπλούζα Pink Floyd τη βρήκε στα σκουπίδια. Και επειδή δε του άρεσαν οι Pink Floyd έγραψε τη φράση “I hate” για να νιώθει πιο άνετα όταν τη φοράει. Τα μέλη του γκρουπ τον πλησίασαν και του ζήτησαν να γίνει ο τραγουδιστής τους. Εκείνος δέχτηκε και κλείσανε οντισιόν για το ίδιο βράδυ στο μαγαζί του Μάλκολμ. Στην οντισιόν του ζητήθηκε να τραγουδήσει το “Eighteen” του Alice Cooper. Το τραγούδησε πολύ άσχημα. Όμως αποφάσισε να κάνει το δικό του σόου προσποιούμενος ότι βρίσκεται πάνω στη σκηνή και έβγαζε κάποια ουρλιαχτά και κραυγές που του δώσανε μία ευκαιρία. Ο Τζον Λίντον θα αποτελούσε στη συνέχεια το τραγουδιστή και τον “μπροστάρη” του συγκροτήματος. Η μπάντα είχε ολοκληρώσει από μέλη τα οποία θα αποτελείται.
Discography
Studio album
Other albums[edit]
- ^a Bootleg release—1977; official release—1996, as part of Spunk/This Is Crap, bonus CD included with Never Mind the Bollocks reissue; official stand-alone release—2006.
- ^b Bootleg release—1985; official release—2001.
- Note that a host of other bootlegs arrived on the market in the mid-late 80’s.
Singles